• محمد بن عبدالوهاب

موضوع: وهابیت

کلمات کليدي:

به قطع می‌توان ادعا كرد که اساس اعتقاد وهابیون را آرا و افکار ابن تیمیه تشکیل می‌دهد.

ابن تیمیه فردی تندخو بود و در بحث گاه بسیار تند می شد و به مخاطب اهانت می کرد، البته این تند خویی در آثار او و پیروانش بسیار مشهود است.

در شهر حرّان که در گذشته شهری باشکوه بود و امروزه از شهرهای ویران ترکیه است به دنیا آمد، ابن تیمیه خود بارها در تصانیفش، این شهر را مرکز صابئه و بت پرستان و فلاسفه خوانده است . او  در  خانه ای پرورش یافت  که  اعضای  آن  بیش  از  یک قرن پرچمدار مذهب  حنبلی  بودند.  شهاب الدین (پدر ابن تیمیه) در شهر دمشق  رئیس  دار الحدیث  و  در  جامع  این  شهر  صاحب  کرسی  شد  و روزهای جمعه در آنجا سخنرانی می‌کرد. در ۶٨٢ هـ ق  با مرگ پدر ، تقی الدین ابن تیمیه در دارالحدیث به تدریس پرداخت. از جمله عقاید او جهت دار بودن خداوند بود و اینكه خداوند قابل اشاره حسی و در آسمان است. در جوار مصلای شهر سنگی را که می‌گفتند : اثر پای حضرت رسول صلّی الله علیه و آله وسلّم بر آن هست و مردم به آن تبرک می‌جستند شکست و گفت تبرک و بوسیدن آن جایز نیست. بعدها وهابیان راهش را ادامه دادند و هر تذلل و فرو تنی را ولو به قصد احترام و تکریم عبادت پنداشتند و چون عبادت تنها مخصوص خداست دست به تكفیر و مشرك خواندن مسلمانان زدند كه این خود نشانه ای از جمود و سطحی نگری آنهاست.

در سالی بحث و مناقشه درباره کتاب العقیدة الواسطیه (یکی از کتب ابن تیمیه) پیش آمد و کار به آنجا رسید که نایب السلطنه فرمان داد کسی درباره عقاید سخن نگوید، با رسیدن خبر این واقعه به مصر ، ابن تیمیه را برای محاکمه به مصر احضار کردند و در قلعه جبل قاهره مجلس محاکمه برپا شد، قاضی او را به دلیل پاسخ ندادن محکوم به زندان کرد و او را در حارّة الدِیلم به زندان افکندند.

بعد تر امیرحسام الدین مهنا بن ملک عیسی به زندان رفت و او را سوگند داد تا با او از زندان بیرون بیاید و او از زندان خارج شد.

در. ٧٢۶ هـ . ق بار دیگر در قلعه دمشق زندانی شد و سبب آن این بود که شاگردش ابن قیَّم در شهر قدس شفاعت و توسل به انبیاء را به فتوای ابن تیمیه جایز نشمرد.

در٧٢٨ هـ . ق کتاب و کاغذ و قلم را در زندان از او گرفتند ، چون قاضی القضات مالکی قاهره کتابی در مساله زیارت نوشت و ابن تیمیه ردی بر آن نوشت و او را جاهل خواند. ابن تیمیه در شب دوشنبه ٢۰ ذیقعده همان سال در زندان قلعه دمشق مرد و ابن کثیر از شاگردانش بر جنازه ‌اش حاضر شده است.

نوشته شده توسط گروه وهابیت در روز يکشنبه 1390/3/15 ساعت 8:32

من این مطلب را پسندیدم