• حضور انبیاء و اولیای الهی در کعبه

موضوع: [1] ولادت امیرالمومنین

کلمات کليدي:

فاطمه بنت اسد در قسمت پشت کعبه (يعني پشت آن سمتي که درب در آن است) ايستاده بود و رو به کعبه دعا مي خواند که ناگهان پيش چشمان همه حاضران ديوار خانه خدا از همان قسمت شکاف برداشت و آنقدر از هم فاصله گرفت که فاطمه توانست از شکاف ديوار وارد شود و جبرئيل او را به داخل برد و دوباره ديوار به هم آمد و او داخل کعبه ماند.^[1]

قدم گذاشتن فاطمه بنت اسد به داخل کعبه چيزي جز دعوت خداوند نبود چرا که از در خانه وارد نشد بلکه خالق جهان ديوار را براي او شکافت و فاطمه را فرا خواند و دوباره ديوار را بست و اينک بايد، پذيرايي الهي از اين مهمان صورت گيرد.

[آري اين چنين بود که فاطمه در آن سه روزي که در درون کعبه ماند از ميوه ها و غذاي بهشتي برايش آوردند.^[2]]

وقتي فاطمه بنت اسد در درون کعبه قرار گرفت پنج بانو نزد او آمدند در حالي که لباس همچون حرير سفيد بر تن داشتند و عطري خوش تر از مشک ناب از آنان شنيده مي شد. اينان حوا و ساره و آسيه و مادر موسي بن عمران و مريم مادر عيسي علیه السلام بودند.

اينان از طرف خداوند براي کمک در ولادت علي علیه السلام فرستاده شدند چرا که نبايد زنان ناپاک مکه در ولادت چنين مولودي حضور داشته باشند، آنان رو به فاطمه کردند و گفتند:

«السلام عليک ولية الله

سلام بر تو اي بانويي که از اولياي خدا هستي»

فاطمه جواب سلام آنان را داد. زنان بهشتي برابر او نشستند در حالي که هر يک ظرف عطري از نقره در دست داشتند.^[3]

علي علیه السلام بر روي سنگ سرخي که در گوشه راست کعبه است بدنيا آمد و همين که قدم بر زمين گذاشت به سجده افتاد و در همان حال دستهاي خود را به سوي آسمان بلند کرد و چنين گفت:

«اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا و رسول الله. و ان عليا و صي محمد رسول الله. بحمد يختم الله النبوة و بي يتم الوصية و انا اميرالمومنين»

«شهادت مي دهم که خدايي جز الله نيست و محمد پيامبر خداست و علي وصي محمد رسول الله است. با محمد نبوت ختم مي شود و با من وصايت کامل مي شود و من اميرالمؤمنين هستم»

سپس فرمود:

«جاء الحق و زهق الباطل

حق آمد و باطل رفت.»^[4]

در هنگام ولادت اميرالمومنين علي علیه السلام ، نور حضرت از کعبه تا سينه آسمان را شکافت و بتهايي که بر روي کعبه نصب شده بود به صورت افتادند.

شيطان فرياد بر آورد و گفت: واي بر بتها و عبادت کنندگانشان از اين فرزند!^[5]

حضرت علي علیه السلام پس از تولد رو به آن پنج بانوي بهشتي نمود و به آنها سلام و خير مقدم گفت: و سپس فرمود:

«اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريک له. و اشده ان محمدا رسول الله. به تختم النبوة و بي تختم الولاية

شهادت مي دهم که خدايي جز الله نيست، يگانه است است و شريک ندارد. و شهادت مي دهم که محمد پيامبر خداست، با او نبوت و با من ولايت ختم مي شود»

آنگاه حضرت حوا؛ تازه مولد را از زمين برداشت و در آغوش خود گرفت. علي علیه السلام نگاهي به صورت او انداخت و با بياني رسا و واضح گفت: سلام بر تو اي مادر! حوا پاسخ گفت: سلام بر تو پسرم!

حضرت پرسيد: پدرم (آدم عليه السلام) چه مي کند؟ گفت: غرق در نعمتهاي خداوند است و در جوار پروردگار متنعم است. سپس حضرت مريم نزديک آمد در حالي که ظرف عطري همراهش بود و علي علیه السلام را از آغوش حوا گرفت. مولود کعبه نگاهي به روي مريم کرد و گفت: سلام بر تو خواهرم! گفت: سلام بر تو برادرم! پرسيد عمويم چه مي کند؟ او گفت: خوب است و به تو سلام رسانده است. آنگاه مريم با عطري که همراه داشت علي علیه السلام را معطر نمود.

آنگاه حضرت آسيه علي علیه السلام را در آغوش گرفت و او را در پارچه اي که همراه داشت پيچيد و گفت: اين فرزند پاک و مطهر به دنيا آمده است حرارت آهن به او نمي رسد مگر بر دست مردی^[6] که خدا و رسول و ملائکه و آسمان و زمين و درياها او را مبغوض مي دارند و جهنم مشتاق آن مرد است.^[7]

پس از این ماجرا پنج تن از انبيا الهي وارد کعبه شدند علي علیه السلام با ديدن آنها حرکتي کرد و خنديد. آنان گفتند:

سلام بر تو اي ولي خدا و خليفه پيامبر خدا؛

حضرت در جواب آنها فرمود:

و عليکم السلام و رحمة الله برکاته

و سپس به هر يک جداگانه سلام کرد.

آنها حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسي و حضرت عيسي علیه السلام بودند که يکي پس از ديگري نوزاد را گرفته و بوسيدند و زبان به مدح او گشودند و سپس رفتند.^[8]

فاطمه بنت اسد مي گويد: ناگهان پس از اينکه علي علیه السلام به دنيا آمد صداي بال ملائکه را شنيدم و ابري سفيد رنگ را ديدم که تا کنار فرزندم آمد و او را با خود برداشت و به آسمان برد. در اين حال شنيدم که ندايي مي گفت:

«بگردانيد علي بن ابيطالب را در شرق و غرب زمين، و خشکي و درياهاي آن و کوهها و آسمانهاي آن، و احکام پيامبران و علوم وصيين و همه اخلاق انبيا و مرسلين و اوصيا و صديقين را به او بدهيد، و آنچه درباره برادرش سيد الاولين و الآخرين انجام شده براي او هم انجام دهيد. او را بر همه انبيا و مرسلين و ملائکه مقربين و اهل آسمانها و زمين نشان دهيد که ولي خداي رب العالمين است».

فاطمه گويد: رفت و بازگشت علي علیه السلام کمتر از ساعتي طول کشيد و او را باز گرداندند. ناگهان ابري ديگر را ديدم که به سوي او پايين آمد و مانند دفعه اول او را با خود برد و شنيدم ندايي را که مي گفت:

«علي بن ابيطالب را نزد همه مخلوقات خدا ببريد و احکام علم و حلم و ورع و زهد و تقوا و سخاوت و بلند مرتبگي و نورانيت و تواضع و خشوع و رقت و هيبت و مروت و کرم و مودت و شفاعت و شجاعت و حفظ و ديانت و قناعت و فصاحت و عفاف و انصاف و نيکي و همه اخلاق انبيا را به او دهيد».

فاطمه مي گويد: ناگاه فرزندم را در مقابلم ديدم که او را در حرير سفيد بهشتي پيچيده بودند و به من گفتند:

«او را از چشم بينندگان حفظ کن که ولي رب العالمين است بدان که وارد بهشت نمي شود کسي، مگر که ولايت او را بپذيرد و امامت او را تصديق کند خوشا به حال آنکه تابع اوست و واي بر کسي که از او روگردان شود مثل او چون کشتي نوح است که هر که بر آن سوار شد نجات مي يابد و هر که از آن باز ماند غرق مي شود و سقوط مي کند».

فاطمه مي گويد: سپس در گوش علي علیه السلام مطلبي گفتند که من نفهميدم بعد او را بوسيدند و رفتند.^[9]

فاطمه بنت اسد سه روز در کعبه ماند در آغاز روز چهارم فاطمه آماده بيرون آمدن از کعبه شد. او فرزند خود را در آغوش گرفت و برخاست تا خارج شود که نداي را شنيد که چنين مي گويد:

«اي فاطمه، نام اين مولود را علي بگذار چرا که من خداي علي اعلي هستم. من نام او را از نام خود گرفته ام، و او را به ادب خود آموخته ام و امر خود را به او سپرده ام، و او را بر غوامض علم خود آگاهي داده ام. او در خانه من به دنيا آمده است. او اول کسي است که بر فراز خانه من اذان مي گويد: و بتها را مي شکند و آنها را از بالاي کعبه به صورت پايين مي اندازد.

اوست که مرا به عظمت ياد مي کند و مرا تقديس و تمجيد مي کند و به يگانگي ياد مي نمايد. اوست اما بعد از حبيب من.... خوشا به حال کسي که او را دوست مي دارد و او را اطاعت مي کند.^[1]

پی نوشت :

[1]. امالي شيخ طوسي، ص 80.

[2]. اعلام الوري، ص 3 و ارشاد مفيد، ص 3.

[3]. بحارالانوار، ج 35، ص 13.

[4]. امالي شيخ طوسي، ص 80 و جنات الخلود، ص 3.

[5]. علي علیه السلام وليد الکعبه، ص 41.

[6]. منظور ابن ملجم- لهنةالله عليه- است.

[7]. بحارالانوار، ج 35، ص 13.

[8]. علي علیه السلام وليد الکعبة، ص 31.

[9]. علي علیه السلام وليد الکعبه، ص 32.

[10]. علل الشرايع، ص 56 و امالي شيخ صدوق، ص 80 و معاني الاخبار، ص 62.

برگرفته از کتاب : هزار و يک داستان از زندگاني امام علي علیه السلام

به قلم : محمد رضا رمزي اوحدي

نوشته شده توسط حسینی در روز دوشنبه 1390/3/16 ساعت 12:58

من این مطلب را پسندیدم