• ستایش خدای را (بخش1 خطابه)

موضوع: خطابه غدیر

کلمات کليدي: خطابه، خطابه غدیر، خطبه، خطبه غدیر

بخش اول خطابه غدیر: حمد و ثنای الهی

ستايش خداى را سزاست كه در يگانگى‏ اش بلند مرتبه و در تنهايى‏ اش به آفريدگان نزديك است ؛ سلطنتش پرجلال و در اركان آفرينشش بزرگ است. بر همه چيز احاطه دارد بى‏ آن‏كه مكان گيرد و جابه‏ جا شود و بر تمامى آفريدگان به قدرت و برهان خود چيره است.

همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگى او را پايانى نيست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامى امور به‏ سوى اوست. اوست آفريننده‏ ى آسمان‏ ها و گستراننده‏ ى زمين‏ ها و حكمران آن‏ها. دور و منزّه از خصايص آفريده‏ هاست و در منزّه‏ بودن خود نيز، از تقديس همگان برتر.

هموست پروردگار فرشتگان و روح؛ افزونى بخش بر آفريدگان و بخشنده‏ ى بر همه‏ ى موجودات است. به نيم‏ نگاهى ديده‏ ها را ببيند و ديده‏ ها هرگز او را نبينند. 

كريم و بردبار و شكيباست. رحمتش جهان‏ شمول و عطايش منّت‏ گذار. در انتقام و كيفر سزاواران عذاب، بی شتاب است. بر نهان‏ ها آگاه و بر درون‏ ها دانا، پوشيده‏ ها بر او آشكار و پنهان‏ ها بر او روشن است. بر هر هستى فراگير و چيره، نيروى آفريدگان از او و توانايى بر هر پديده ويژه‏ ى اوست. او را همانندى نيست.

در تاريكستان لاشَى‏ء، او هستى‏ بخش هر هستى است؛ جاودانه و زنده و عدل‏ گستر. خداوندى جز او نباشد و اوست ارجمند و حكيم. ديده‏ ها را بر او راهى نيست و اوست كه ديده‏ ها را دريابد و اوست بر پنهانى‏ ها آگاه و بر كارها دانا. از ديدن، كسى وصفش را نيابد و بر چگونگى او، از نهان و آشكار دست نيازد؛ مگر او  - عزّوجلّ - راه نمايد و خود بشناساند. 

گواهى مى‏ دهم كه او «اللَّه» است؛ همو كه تنزّهش سراسر روزگاران را فراگرفته و پرتواش ابديّت را شامل است. فرمانش را بى‏ مشاور اجرا كند و تقديرش را بى‏ شريك امضاء و هستى را بى‏ ياور سامان دهد. صورت آفرينش او را  الگويى نبوده؛ آفريدگان را بدون ياور و سختى و حيله، هستى بخشيده است. جهان با ايجاد او موجود و با آفرينش او پديدار شده است. پس اوست «اللَّه» و معبودى جز او نيست ؛ همو كه صُنعش استوار و ساختمان آفرينشش زيباست.

دادگرى كه ستم روا نمى‏ دارد و بخشنده‏ ترينى كه كارها به او باز مى‏ گردد و گواهى مى‏ دهم او اللَّه است كه هر هستى در برابر بزرگى‏ اش فروتن و در مقابل ارجمندى‏ اش رام و به توانايى‏ اش تسليم و به هيبتش خاضع است.

پادشاه هستى‏ ها و چرخاننده‏ ى سپهرها و رام‏ كننده‏ ى خورشید و ماه كه هريك تا اَجَل معيّن جريان يابند.«او پرده‏ ى شب را به روز و پرده‏ ى روز را به شب بپيچد»(زمر / 5) « كه شتابان در پى روز است » (اعراف / 54) هم او شكننده‏ ى هر ستمگر باطل‏ گرا و نابودكننده‏ ى هر شيطان سركش است.

نه او را ناسازى باشد و نه برايش مانندى و انبازى. يكتا و بى‏ نياز، «نه زاده و نه زاييده‏ شده و او را همتايى نبوده». (اخلاص/4-3) خداوند يگانه و پروردگار بزرگوار است.

بخواهد و به انجام رساند؛ اراده كند و حكم نمايد؛ بداند و بشمارد؛ بميراند و زنده كند؛ نيازمند و بى‏ نياز گرداند؛ بخنداند و بگرياند؛ نزديك آورد و دور برد؛ بازدارد و عطا كند. اوراست پادشاهى و ستايش. به دست تواناى اوست تمام نيكى و هموست بر هر چيز توانا. 

« شب را در روز و روز را در شب فرو برد ». (حديد/6) جز او خداوندى نباشد؛ گران‏قدر و آمرزنده؛ پذيرنده‏ ى دعا و افزاينده‏ ى عطا؛ بر شمارنده‏ ى نَفَس‏ها و پروردگار پرى و انسان.

چيزى بر او مشكل ننمايد. فريادِ فريادكنندگان، او را آزرده نكند و اصرارِ اصراركنندگان، او را به ستوه نياورد. نيكوكاران را نگاهدار و رستگاران را يار، مؤمنان را صاحب اختيار و جهانيان را پروردگار است؛ همو كه در همه‏ ى احوال، سزاوار سپاس و ستايش آفريدگان است. 

او را ستايش فراوان و سپاس جاودانه مى‏ گويم در شادى و رنج و آسايش و سختى و به او و فرشتگان و نبشته‏ ها و فرستاده‏ هايش ايمان داشته.

  فرمان او را گردن مى‏ گذارم و اطاعت مى‏ كنم و به‏ سوى هر آن‏چه مايه‏ ى خشنودى اوست، مى‏ شتابم و به حكم و فرمان او تسليم؛ چرا كه به فرمان‏برى او، شايق و از كيفر او، ترسانم؛ زيرا او خدايى است كه كسى از مكرش در امان نبوده و از ستمش ترسان نباشد (زيرا او را ستمى نيست).

نوشته شده توسط گروه غدیر در روز پنجشنبه 1392/7/25 ساعت 10:17

من این مطلب را پسندیدم