• راه مستقیم

موضوع: راه ابوتراب

کلمات کليدي: سوره ملک، کافی، صراط مستقیم

حواسش به هیچ کجا نبود، سرش را انداخته بود پایین و بدون توجه داشت از وسط خیابان رد می‌شد، انگار در عالم دیگری بود، به وسط خیابان نرسیده، یک ماشین به او زد و ...، مرد. به همین سادگی مرد. مردم دور جنازه‌اش جمع شده بودند و همهمه شده بود، هرکسی یک چیزی می‌گفت؛ « آره، سرش را عین چهارپا انداخته بود پایین و وسط خیابان می‌رفت»، « دیوانه بود» و ...

برای عبور از یک کوچه و خیابان باید از مسیر مخصوص عابر، گذر کرد و حواسمان به اطراف باشد.

برای عبور از دنیا چطور؟! نباید از مسیر مستقیم عبور کرد؟! حواسمان به چاه و چاله‌های دنیا نباید باشد؟! حواسمان به بیراهه‌ها نباید باشد؟!

از امام کاظم عليه السلام در مورد این آیه پرسیده شد:

«أَفَمَن يَمْشِی مُکِبًّا عَلَی وَجْهِهِ‏ أَهْدَی أَمَّن یمْشِی سَوِیا عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ؛ ^[1]

پس آیا آن کس که نگونسار، راه می‏‌پیماید، هدایت‌‏یافته ‏تر است یا آن کس که ایستاده بر راه راست می‌‏رود؟»

حضرت فرمودند:

« خداوند، کسی را که از ولایت علی ‏علیه السلام روی برگردانده، به کسی تشبیه کرده که سر به زیر می‌‏رود و به راه خود، راهبری نمی‌‏شود و کسی را که از او پیروی کرده، بر راه مستقیم، بر قرار شمرده است و راه مستقیم، امیر مؤمنان است. ^[2]

----------------------------

[1] ملک، آیه 22.

[2] الکافی:91:433:1. 

نوشته شده توسط گروه فضائل در روز پنجشنبه 1393/6/13 ساعت 20:47

من این مطلب را پسندیدم