• جنگ بدر و درخشش امیرمومنان

موضوع: [3] از هجرت تا واقعه غدیر

کلمات کليدي:

جنگ بدر جنگی تمام عیار میان مسلمانان و مشرکان بود و به این دلیل که نخستین آرایش نظامی بین طرفین به شمار می رفت و از این نظر پیروزی هر یک از طرفین بسیار مهم بود. این جنگ در سال دوم هجرت رخ داد.

جنگ از کجا شروع شد؟

قضیه از آن جا شروع شد که مسلمانان متوجه شدند کاروان قریش به سرپرستی ابوسفیان که دشمن دیرینه ی اسلام بود، از شام در حال بازگشت به مکه بود. چون مسیر کاروان از نزدیکی های مدینه رد می شد ،پیامبر صلی الله علیه و آله با سیصد و سیزده نفر از مهاجران و انصار به سوی منطقه بدر که مسیر عادی کاروان بود حرکت کردند.

ابوسفیان از این مسئله مطلع شد و مسیر کاروان را تغییر داد و همزمان از سران قریش کمک طلبید. به دنبال درخواست او، هزار نفر از مردان جنگی قریش به سوی مدینه حرکت کردند تا این که در روز 17 رمضان در حالی دو لشکر رو در رو شدند که سپاه مشرکین سه برابر سپاه مسلمین بود.

شروع جنگ

در آغاز نبرد طبق رسم معمول سه نفر از هر لشکر نبرد تن به تن کردند. از لشکر مشرکین سه نفر به نام های عتبه (که پدر زن ابوسفیان و پدربزرگ معاویه بود) ، شیبه (برادر عتبه) و ولید( فرزند عتبه) آمدند. در مقابل آن ها عبیده بن حارث بن عبدالمطلب ،حمزه بن عبدالمطلب و امیرمومنان علی ابن ابیطاب علیه السلام به میدان آمدند؛ که هر کدام به ترتیبی که آورده شد با یکدیگر مبارزه کردند.

بعد از مدتی امیرمومنان علیه السلام و حمزه رقیبشان را کشته و به کمک عبیده شتافتند و عتبه را هم از پای در آوردند. کیفیت نبرد آن ها هم این طور بود که بعد از آن که امیرمومنان علیه السلام و حمزه به کمک آمدند، ابتدا چیزی نمانده بود که حمزه کشته شود،از طرفی به دلیل قد کشیده ی حمزه،امکان دسترسی امیرمومنان علیه السلام به عتبه نبود، لذا ایشان از عمو خواست فورا گردن خود را کنار بکشد ، تا این که عتبه نیز به هلاکت رسید.

شروع جنگ همگانی دو سپاه

بعد از پیروزی هر سه نفر نماینده مسلمین روحیه سپاهیان شرک افت کرد و باعث شد تا بعد از آغاز جنگ همگانی لشکر کفر شکست فاحشی را متحمل شوند، تا جایی که هفتاد نفر از آن ها اسیر شده و بسیاری نیز کشته شدند.

درخشش امیرمومنان در میدان

طبق روایت شیعه و سنی سی و شش نفراز کشته شدگان با ضربات مستقیم امیرمومنان علیه السلام کشته شدند. این روایات حاکی از آن است که بیش از نیمی از به هلاکت رسیدگان مشرکین به شمشیر علی علیه السلام از پا درآمدند. علاوه بر متن جنگ ، در حاشیه نیز ایشان درخشید . قضیه هم از این قرار بود که جنگ در ماه رمضان بود و مسلمین روزه بودند. هنگام شب در تاریکی مطلق منطقه بدر،مسلمانان نیاز به آب پیدا کردند ولی چاه آب، عمیق و تاریکی مانع دید کافی بود ، و به علاوه به محض حرکت یک نفر این خطر وجود داشت که به سوی او تیراندازی شود. بنابراین هیچ کس تقاضای پیامبر صلی الله علیه و آله برای آب آوردن را به جز امیرمومنان علیه السلام اجابت نکرد.بعد از رفتن ایشان، در کنار این چاه بود که فرشتگان خدا برای درود به او درگروه بی شمار فرود آمده و ندای آسمانی لا سیف الا ذوالفقار لا فتی الا علی توسط جبرئیل طنین انداز شد که همگی آن را شنیدند... ^[1]

---------------------

[1].با تصرف و تلخیص از کتاب امیرمومنان علی نوشته دکتر سید هادی ولایی

نوشته شده توسط حسینی در روز دوشنبه 1390/3/16 ساعت 1:37

من این مطلب را پسندیدم