• رمز خوب عمل کردن

موضوع: نهج البلاغه

کلمات کليدي: نهج البلاغه

(شماره 35) و مِن حِکمَةٍ لَهُ ( عليه‏السَّلام  )

رمز خوب عمل کردن

مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَل‏

كسى كه آرزوهای دور و دراز داشته باشد، بد عمل می­کند.

‏

شرح :

ما فات مضی و ما سیأتیک فأین؟               قم فإغتنم الفرصة بین العدمین

(آنچه از دست رفت، گذشت و آنچه قرار است بعداً برایت اتفاق بیافتد الآن کجاست؟ پس بلند شو و فرصت بین این دو عدم (گذشته و آینده) را غنیمت شمار (و کاری انجام بده))

    تک بیتی فوق شعری است منسوب به امیرالمومنین علیه­­السلام  که به زیبایی توصیه به نکتۀ عملی می­کند که روانشناسان از آن با تعبیر در زمان حال زندگی کردن یاد می­کنند. بسیاری از انسان­ها به جای اینکه به موقعیت کنونی خود توجه کنند تا با توجه به امکانات و شرایط، بهترین کار را انجام دهند، دائماً ذهن خود را مشغول گذشته یا آینده می­کنند و در افکار خود یا افسوس گذشته را می­خورند یا رؤیاهایی برای آینده می­پرورانند. و در هر دو صورت از کار و تلاش باز می­مانند و در نتیجه نه گذشتۀ خود را جبران می­کنند و نه به رؤیاهای آینده دست می­یابند.

مشغول نکردن خود به رؤیاها و آرزوهای دور و دراز، همان رمز خوب عمل کردن است!

    در روایات ما آرزوهای بلند در سر داشتن به عنوان مانعی برای توجه به آخرت معرفی شده است. می­دانید عاقبت چنین کسی چیست؟

    حضرت امام امیرالمومنین علیه­­السلام فرمودند:

از عبرت­های دنيا اين است كه شخص نزديك به رسيدن به آرزويش مى‏شود ناگهان عقاب تيز چنگال مرگ او را در پنجه ميگيرد. نه به آرزويش رسيده و نه اميدوارى برايش مانده؛ سبحان الله! ... (این ویژگی دنیاست) ولى سراى آخرت اقامتگاه و قرارگاهى دائمى و بهشت و جهنم است. دوستان خدا به واسطه صبر و تحمل رهسپار پاداش مي­شوند و با عمل خود به سوى آرزوها مي­روند ^[1]‏

    پس راز رسیدن به آرزوهای حقیقی، رها کردن آرزوهای دور و دراز دنیاست چرا که دنیا برای هیچ کس نمی­ماند. آنچه ماندنی است عمل ما در این دنیاست!

    در این کلام ژرف و تکان دهنده و آهنگین امیرالمومنین علیه­­السلام اندیشه کنید:

أَنْتُمْ فِي مَهَلٍ مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ

 وَ مَعَكُمْ أَمَلٌ يَعْتَرِِضُ دُونَ الْعَمَلِ

فَاغْتَنِمُوا الْمَهَلَ وَ بَادِرُوا الْأَجَلَ

 وَ كَذِّبُوا الْأَمَلَ وَ تَزَوَّدُوا مِنَ الْعَمَلِ

 هَلْ مِنْ خَلَاصٍ أَوْ مَنَاصٍ؟

أَوْ فِرَارٍ أَوْ مَجَازٍ ؟

أَوْ مَعَاذٍ أَوْ مَلَاذٍ ؟

أَوْ لَا؟! ... فَأَنَّى تُؤْفَكُون‏؟!^[2]

شما در يك دوران مهلت هستيد كه متعاقب آن اجل و مرگ است

و داراى آرزوهائى هستيد كه جلوی عمل شما را مي­گيرد؛

پس مهلت­ها را غنيمت بشماريد و قبل از فرارسيدن اجل، اقدام كنيد

و آرزوها را دروغ پندارید و از عمل توشه برداريد!

آيا ميتوان رهائى يافت يا چاره‏اى كرد؟

يا راه فرار و گذرگاهی هست؟

و يا پناه و تكيه‏گاهى وجود دارد؟

یا ندارد؟! ... پس چگونه از حقّ رویگردان مى‏شويد؟!

پی نوشت­ها:

[1] ج 75 بحار ص 58.

[2] ج 75 بحار ص 39.

نوشته شده توسط گروه نهج البلاغه در روز جمعه 1390/8/6 ساعت 14:3

من این مطلب را پسندیدم