• سخن میثم از پیشگویی امیر

موضوع: پيشگويي از حوادث واقعه كربلا

کلمات کليدي: امام حسين، عاشورا، میثم تمار، پیشگویی، جبله

میثم تمّار می گوید: «سوگند به خدا که این امّت، فرزند پیغمبر خود را در روز دهم محرّم می‏کشند و دشمنان خدا آن روز را روز برکت قرار می‏دهند، و این امریست قطعی و بر اساس عهدی که امیرالمؤمنین علیه السّلام  با من نموده است، من از آن آگاهی یافته‏ام؛ چه آن که امیرالمؤمنین علیه السّلام به من خبر داد که تمام موجودات بر فرزند پیغمبر صلّی الله علیه و آله گریه می‏کنند حتّی درندگان در بیابانها و ماهیان دریاها و پرندگان آسمان. و گریه می‏کنند بر او خورشید، ماه، ستارگان، آسمان، زمین، مؤمنان از انس و جن، تمام فرشتگان آسمانها، رضوان (خازن بهشت)، مالک (پاسبان دوزخ)، فرشتگان پاسبان، و نگهدارندگان عرش.

و در آن هنگام، -از شدت این مصیبت- خون و خاکستر خواهد بارید».

میثم این گونه ادامه می دهد: « همانطور که لعن کردن مشرکینی که برای خدا شریک قرار می‏دهند واجب شده است، لعن نمودن قاتلان حسین علیه السّلام واجب است...»

جبله می‏گوید: « -در این هنگام- گفتم: ای میثم! چگونه مردم روز قتل حسین علیه السّلام را روز برکت قرار می‏دهند؟»

پس میثم گریست و گفت: «طبق حدیثی مجعول که خود آنها وضع نموده‏اند، گمان می‏کنند که عاشورا روزیست که در آن خداوند توبه آدم علی نبینا و آله و علیه السّلام را قبول نمود، در صورتی که خداوند توبه آدم علی نبینا و آله و علیه السّلام  را در ماه ذی الحجّه قبول نمود؛ و گمان می‏کنند که در آن خداوند توبه داود علی نبینا و آله و علیه السّلام را قبول نمود، در صورتی که توبه داود علی نبینا و آله و علیه السّلام  در ماه ذی الحجّه پذیرفته شد؛ و گمان می‏کنند که در آن خداوند یونس علی نبینا و آله و علیه السّلام  را از شکم ماهی خلاصی داد، در صورتی که خداوند او را در ذی القعده از شکم ماهی بیرون آورد؛ و گمان می‏کنند که در آن روز کشتی نوح علی نبینا و آله و علیه السّلام  به ساحل نجات نشست، در حالی که آن کشتی در روز هجدهم ذی الحجّه به ساحل نشست؛ و گمان می‏کنند که در آن روز خداوند آب دریا را برای نجات بنی اسرائیل شکافت، در صورتی که این واقعه در ماه ربیع الأوّل اتفاق افتاد».

سپس میثم گفت: «ای جبلة، بدان که حسین بن علی، سیّد الشهدا، علیه السّلام  و اصحابش در روز قیامت بر سایر شهدا فضیلت دارند؛ ای جبلة، زمانی که دیدی خورشید مانند خون تازه سرخ شد، بدان که آقا و مولایت حسین علیه السّلام  را کشتند».

جبلة می‏گوید: «روزی از منزل خارج شدم، چون نظر بر دیوارها افکندم، دیدم مانند ملحفه‏های رنگین شده به عصفر (گیاهی سرخ رنگ) به رنگ خون درآمده است. پس ناگهان صیحه زدم و گریستم و گفتم: به خدا سوگند که آقای ما حسین بن علی علیهما السّلام را کشتند» ^[1] 

 ----------------------------------------------------------------------------

 [1].امالی صدوق، صفحه 77؛ علل الشّرایع، صفحه 228؛ بحار الأنوار، جلد 10، صفحه 224 -به نقل از صدوق-

نوشته شده توسط گروه پیشگویی و قضاوت در روز يکشنبه 1390/3/15 ساعت 7:30

من این مطلب را پسندیدم