• [صفین] عبور امیرالمومنین از کربلا

موضوع: جنگ های دوران حکومت

کلمات کليدي: بزرگترین گناهان، کربلا، مدائن

عبور امیرالمومنین از سرزمین کربلا

بعد از عزم لشکر امیرالمومنین برای حرکت،آن ها از سرزمین های مختلفی عبور کردند.امام در مسير خود از کوفه به صفين از سرزمين کربلا نیز عبور کرد.

شخصی مي‏گويد:

امام در سرزمين کربلا فرود آمد و با ما نماز گزارد. وقتي سلام نماز را گفت،مقداري از خاک آن را برداشت و بوييد و گفت: "

"خوشا به حالت اي تربت کربلا که گروهي از تو محشور مي‏شوند و بدون حساب وارد بهشت مي‏گردند. آن گاه با دست خود به اين نقطه و آن نقطه اشاره کرد و گفت: اينجا و آنجا."

شخص دیگری مي‏گويد: گفتم مقصود شما چيست؟ فرمود: خانواده‏ي گرانقدري در اين سرزمين فرود مي‏آيند. واي بر آنان از شما، واي بر شما از آنان، گفتيم: مقصود چيست؟ گفت: واي بر آنان از شما که آنان را مي‏کشيد؛ واي بر شما از آنان که شما را به سبب قتل آنان وارد آتش مي‏کنند. ^[1] .

حسن بن کثير از پدر خود نقل کرده که امام در سرزمين کربلا ايستاد و گفت: «ذات کرب و بلاء(سرزمين غم و بلاست) آن گاه به دست خود به نقطه‏ي خاصي اشاره کرد و گفت: اينجا بارانداز آنان و خوابگاه مرکبهايشان است. سپس به نقطه‏اي ديگر اشاره کرد و گفت: اين نقطه قتلگاه آنان است.

عبور از شهر انبار و واکنش معروف امام به استقبال مردم

امام در مسیر حرکت بعد از گذر از شهر مدائن،به "انبار" رسید.

مردم انبار از حرکت امام‏ و عبور وي از آنجا آگاه شدند و به استقبال آن حضرت شتافتند و ميان آنان و امام در اين استقبال گفتگوهايي انجام گرفت.

آنان وقتي با امام روبرو شدند از اسبهاي خود فرود آمدند و در مقابل او به جست و خيز و خضوع و تذلل پرداختند.

امام فرمود: اين چه کاري است که انجام مي‏دهيد و اين چهار پايان را براي چه آورده‏ايد؟

گفتند: اين روش ما در تعظيم بزرگان (از عهد شاهان ايران) بوده است و اين چهار پايان هديه‏اي است از ما به شما، و ما براي شما و ديگر سپاهيان، غذا و براي مرکبها و چهارپايانتان علف فراهم کرده‏ايم.

امام فرمود:

" آنچه را که خوي خود در تعظيم بزرگان مي‏انگاريد، به خدا سوگند، آن عمل به نفع آنان نيست و شما با اين کار خود را به زحمت و مشقت مي‏افکنيد.ديگر به اين کار بازنگرديد. چهار پاياني را که همراه خود آورده‏ايد، اگر راضي باشيد، از شما مي‏پذيرم مشروط بر اينکه از خراج و ماليات حساب شود. غذايي که براي ما فراهم کرده‏ايد به يک شرط مي‏پذيرم و آن اينکه بهاي آن را بپردازيم."

مردم انبار گفتند: شما بپذيريد، ما قيمت مي‏کنيم و آن گاه بهاي آن را مي‏گيريم.

امام فرمود: در اين صورت کمتر از قيمت واقعي تقويم مي‏کنيد.

مردم انبار گفتند: اماما، ما در ميان مردم عرب دوستان و آشناياني داريم. آيا ما را از هديه کردن به آنان و آنان را از پذيرفتن هديه‏ي ما باز مي‏داريد؟

امام فرمود: همه‏ي اعراب دوستان شما هستند، ولي هر کس شايسته نيست که هداياي سنگين شما را بپذيرد، و اگر کسي بر شما خشم کرد ما را آگاه سازيد.مردم انبار گفتند: اماما، هديه‏ي ما را بپذير. ما دوست داريم که هديه‏ي ما را بپذيري.

امام فرمود:

"واي بر شما. ما از شما بي نيازتريم!"

اين جمله را گفت و راه خود را در پيش گرفت و عدل الهي را براي کساني که ساليان درازي در زير ستم شاهان عجم بودند و پيوسته دسترنج آنان پيشکش فرمانروايان بود، به آنان يادآور شد. ^[2] .

----------------------------

[1] وقعه‏ي صفين، صص 142 تا 140؛ شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابي‏الحديد، ج 3، ص 170 تا 169.

[2] نهج‏البلاغه، باب الحکم، شماره‏ي 36 باختصار؛ وقعه‏ي صفين، ص 144؛ شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابي‏الحديد، ج 3، ص 203

نوشته شده توسط گروه زندگینامه در روز شنبه 1390/11/15 ساعت 15:7

من این مطلب را پسندیدم