فرستنده: علیرضا پورمشیر

موضوع: سالروز تخریب بقیع

نویسنده: علیرضا پورمشیر

منبع:

متن مقاله:

هوالله 

چه زیبا و غریبانه آرام گرفته ای ، بقیع ! 

حرفی بزن ... چیزی بگو ... خسته ای ، نه ؟! 

بغضی در گلو داری ...؟! 

شاید از مولایت سکوت را یاد گرفته ای و به عزلت نشینی عادت کرده ای ؟! نمی دانم ! شاید از بانو زینب کبری آرام گریستن را به یادگار نگه داشتی ! آن هنگام که روح و روان علی به خاک سپرده می شد ! شاید از امام غریب خفته ات ، حسن ، صبوری را به ارث برده ای ! یا از مولایت حضرت حسین ، سوختن و ساختن را دیده ای و دم فروبستی ! آخر مگر تو گنجینه های علم خدایی را که همانا امامان همام حضرات محمدبن علی و جعفر بن محمد را در قلب خود جای نداده ای ؟! 

... نمی خواهی چیزی بگویی ؟! بس نیست سکوت ...؟! تا کی بغض در گلو ؟! تا کی فریاد در خاموشی ؟! اما... حق داری بقیع ! برای که می خواهی حرف بزنی ؟! برای آنان که قدر تو را نمی شناسند ، آنان که روز و شب را بدون یاد تو می گذرانند ؟! یا برای کبوترانت ؟! آخر تو نیز شاهد بودی ... از همسایه ات می گویم ! کوچه بنی هاشم . تو شاهد بودی و دم فروبستی ! می دانی که چه می گویم ؟! 

... ماجرای کوچه ... در نیم سوخته ... چادر خاک آلوده ...

تو نیز منتِظِر آن منتَظَر بمان که با ظهورش می شوی همان " جنت البقیع " ...

شب کـه تاریـک است و در بــر روی مــردم بـــــسته اسـت

زائری چون مهدی صاحب زمان دارد بـــ ـــقـــ ـــیـــ ــــــعـــــ

1390/6/18