• زیارت امین حضرت حق در زمین

موضوع: زیارات

کلمات کليدي:

زیارت «امین الله» یکی از معتبر ترین زیارات است که در عین کوتاه و مختصر بودن، مشتمل بر معانی و مضامینی عمیق است و از نظر سند نیز جزء صحیح ترین زیارات به شمار می آید.^[1]

در ارزش و اهمّیّت این زیارت همین بس که امام باقر علیه السّلام درباره ی آن فرموده اند:

«این [عبارات] را کسی از شیعیان ما نزد قبر امیرالمؤمنین علیه السّلام یا یکی از ائمّه علیهم السّلام نمی خواند مگر اینکه -به خواست خداوند- در ورقه ای از نور قرار می گیرد و با مهر محمّد صلّی الله علیه و آله مهر می شود تا به [دست] قائم علیه السّلام داده شود و آن حضرت [یا آن ورقه ی نورانی] خواننده ی آن را با مژده، تحیّت و بزرگداشت به حضور پذیرد [و ملاقات نماید]».

این زیارت اوّلین بار از مولایمان حضرت سجّاد علیه السّلام در کنار مضجع نورانی امیرالمؤمنین و خطاب به آن جناب صادر شده است، لذا از زیارات امیرالمؤمنین علیه السّلام به شمار می‌آید. حتّی بعضی از علما ^[2] از عبارتِ «السّلام علیک یا امیرالمؤمنین...» این طور استفاده کرده‌اند که این زیارت مخصوص امیرالمؤمنین علیه السّلام است؛ زیرا «این لقب ویژه‌ی برادر رسول خدا می‌باشد و بس‌. و روا نیست امامان دیگر را به آن خطاب کردن؛ انداختن این سلام از زیارت و به جای  آن «السّلام علیک یا مولای گذاردن» کاری است از پیش خود، و از امام نرسیده است.»^[3]

البتّه می توان آن حضرت را در حرم سایر ائمّه علیهم السّلام -یعنی از دور- نیز با این الفاظ زیارت کرد.

هر چند عدّه‌ای از علماء از عبارت فوق این طور استفاده کرده‌اند که این زیارت از زیارات جامعه است، یعنی می‌توان هر امامی را با این الفاظ زیارت کرد، حتّی سیّد بن طاووس در «مصباح الزّائر» جمله‌های آغازین این زیارت را این چنین نقل کرده است:

«السّلام علیک یا امین لله...، السّلام علیک یا مولای [به جای یا امیرالمؤمنین]...»^[4]

از جمله کسانی که این زیارت را از زیارات جامعه دانسته‌اند می توان این بزرگان را نام برد:

مرحوم سیّد بن طاووس

مرحوم علّامه مجلسی

مرحوم محدّث قمی

حضرت آیة الله وحید خراسانی

و...

 امّا متن زیارت:

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِين^[5]

سلام بر تو ای امین خدا در زمین و ای حجّت او بر بندگانش، سلام بر تو ای امیرالمؤمنین

أَشْهَدُ أَنَّكَ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ عَمِلْتَ بِكِتَابِهِ وَ اتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه

گواهی میدهم تو [در مقابل تلاش دیگران] کوشش و تلاش کردی برای خدا، آن چنان که شایسته‌ی کوشش برای او بود. و به کتابش عمل کردی. و از سنّت های پیامبرش - صلّی الله و علی و آله - پیروی نمودی،

حَتَّى دَعَاكَ اللَّهُ إِلَى جِوَارِهِ فَقَبَضَكَ إِلَيْهِ بِاخْتِيَارِه

تا اینکه خداوند تو را به جوارش فرا خوانده، [جان] تو را - با خواست و اراده‌ی خود - گرفته و به نزد خویش برد،

وَ أَلْزَمَ أَعْدَاءَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مَا لَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَةِ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِه

و حجّت را بر دشمنانت تمام کرد [و جای عذر وبهانه‌ای باقی نگذارد]، علاوه بر حجّت های کامل و تمام عیاری که تو بر تمامی خلق او داشتی.

اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ رَاضِيَةً بِقَضَائِكَ مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَ دُعَائِك

بارالها، نفس مرا نسبت به مقدّرات خودت آرام [و پذیرا] کن، نسبت به قضا و قدرت راضی و خشنود کن، شیفته ی ذکر و یاد و دعای خود نما،

مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلاَئِك

دوست دار اولیاء برگزیده ات کن، در زمین و آسمانت محبوب [دیگران] بنما، بر نزول بلا و مصیبتت صابر قرار ده،

(شَاكِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ ذَاكِرَةً لِسَوَابِغِ آلاَئِكَ) مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِكَ مُتَزَوِّدَةً التَّقْوَى لِيَوْمِ جَزَائِك

در برابر نعمت هایت - که فرا تر از استحقاق ماست - شاکر و قدر دان کن، چنان کن که نعمت های  فرا گیرت را به یاد داشته باشد، مشتاق شادی و خوشحالی [لحظه‌ی] دیدارت باشد، چنان کن که برای [سفر آخرت] و روز جزایت، تقوا را توشه [ی خویش] قرار دهد،

مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيَائِكَ مُفَارِقَةً لِأَخْلاَقِ أَعْدَائِكَ مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيَا بِحَمْدِكَ وَ ثَنَائِك

عامل به سنّت های اولیائت باشد، از اخلاق دشمنانت دوری کند، از دنیا غافل، و مشغول به حمد و ثنای تو باشد،

سپس حضرت صورت مبارک خود را بر مرقد مطهّر گذاشتند و گفتند:

اللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ وَالِهَةٌ وَ سُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَة

بارالها، دل افرادِ مُخبِت و متواضع، به سوی تو پر می کشد. راه های مشتاقان، به سوی تو باز است،

وَ أَعْلاَمَ الْقَاصِدِينَ إِلَيْكَ وَاضِحَةٌ وَ أَفْئِدَةَ الْعَارِفِينَ مِنْكَ فَازِعَة

و علائم راهنما [ی راه]، برای کسانی که قصد تو را دارند، واضح و مشخّص است، و دل های عارفان، از تو ترسان ولرزان است،

وَ أَصْوَاتَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ صَاعِدَةٌ وَ أَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ وَ دَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَة

و صدای دعا کنندگان، به نزد تو بالا می آید، و درهای اجابت برای آنها گشوده است، و دعای آن کس که با تو مناجات کند مستجاب است،

وَ تَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ وَ عَبْرَةَ مَنْ بَكَى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ وَ الْإِغَاثَةَ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ (مَبْذُولَةٌ)

و توبه ی آن کس که رو به تو کند و به نزدت آید پذیرفته است، و اشک آن کس که از ترس تو بگرید، مورد لطف و رحمت [تو] است، و فریاد رسی کردن برای آن کس که از تو کمک و یاری بطلبد موجود است،

وَ الْإِعَانَةَ لِمَنِ اسْتَعَانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ (مَوْجُودَةٌ) وَ عِدَاتِكَ لِعِبَادِكَ مُنْجَزَة

و کمک برای آن کس که از تو کمک بخواهد مهیّاست، و وعده هایت به بندگانت، وفا می شود،

وَ زَلَلَ مَنِ اسْتَقَالَكَ مُقَالَةٌ وَ أَعْمَالَ الْعَامِلِينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ وَ أَرْزَاقَكَ إِلَى الْخَلاَئِقِ مِنْ لَدُنْكَ نَازِلَة

و لغزش آن کس که از تو طلب عفو کند، مورد عفو قرار می گیرد، و اعمال آنان که عمل می کنند، نزد تو محفوظ است، و روزی های تو از نزدت به سوی خلایق سرازیر است،

وَ عَوَائِدَ الْمَزِيدِ إِلَيْهِمْ وَاصِلَةٌ وَ ذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِينَ مَغْفُورَة

و احسان و عطاهای فراوان تو، به آنها می رسد، و گناهان آنان که آمرزش می طلبند، بخشیده می شود،

وَ حَوَائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ وَ جَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ وَ عَوَائِدَ الْمَزِيدِ مُتَوَاتِرَة

و حوائج خلقت، نزد تو، برآورده می شود، و عطایای در خواست کنندگان، نزد تو فراوان است، و احسان و عطاهای فراوان تو، یکی پس از دیگری می رسد،

وَ مَوَائِدَ الْمُسْتَطْعِمِينَ مُعَدَّةٌ وَ مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ (لَدَيْكَ) مُتْرَعَة

و سفره‌ها [برا] ی آنان که غذا می طلبند آماده [و پهن شده] است، و چشمه ها [برا] ی تشنگان، پر و لبریز شده است،

اللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ اقْبَلْ ثَنَائِي وَ اجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَوْلِيَائِي

بارالها دعایم را مستجاب فرما و حمد و ثنایم را پذیرا باش، و من و سرورانم را نزد یکدیگر گرد آور،

بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْن

به حقّ محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین،

إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمَائِي وَ مُنْتَهَى مُنَايَ وَ غَايَةُ رَجَائِي فِي مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَاي

تو ولیّ نعمتِ منی، و نهایت آرزویم هستی، و نقطه‌ی پایان امیدم، در دنیا و جایگاه [ابدی] ام.

أَنْتَ إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ اغْفِرْ لِأَوْلِيَائِنَا وَ كُفَّ عَنَّا أَعْدَاءَنَا وَ اشْغَلْهُمْ عَنْ أَذَانَا

تو معبود و آقا و مولای من هستی، [گناهانِ] دوستانِ ما را بیامرز، دشمنانمان را از [آزارِ] ما باز دار،

وَ أَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَ اجْعَلْهَا الْعُلْيَا وَ أَدْحِضْ كَلِمَةَ الْبَاطِلِ وَ اجْعَلْهَا السُّفْلَى إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِير ^[6]

و خواسته ها و نقشه های [اهل] حق را ظاهر و آشکار کن، و آن را بالاترین قرار ده، و خواسته ها و نقشه های [اهل] باطل را، بی ثمر و باطل کن، و آن را پایین ترین قرار ده، که تو بر هر کاری توانا هستی.

---------------------------------------------------------------------------- 

[1] علّامه مجلسی در این باره می فرماید: «من اَصحِّ الزیارات سنداً». بحار الأنوار جلد 97، صفحه 269

[2] مرحوم سیّد رضا صدر، زیارتنامه ی حضرت رضا علیه السّلام انتشارات حسینیّیه عمادزاده، اصفهان، صفحه 104

[3] همان

[4] مصباح الزّائر، صفحه 474

[5] در حرم سایر ائمّه علیهم السّلام به جای امیرالمؤمنین، رجائاً [= به امید اینکه خدا قبول کند] نام امام مورد نظر ذکر شود.

[6] عبارات بخش سوم در کتاب «کامل الزّیارات» آمده است.

نوشته شده توسط گروه زیارات در روز جمعه 1390/3/27 ساعت 19:57

من این مطلب را پسندیدم