• خدیجه(س)، نخستین مسلمان مؤمن

موضوع: وفات حضرت خدیجه علیها السلام

کلمات کليدي: حضرت خدیجه، ام المؤمنین، مسلمان

طبق تقسیم بندی فقهی ما، برای اینکه فردی مسلمان شناخته شود کافیست که شهادتین را بر زبان جاری کند؛ یعنی با زبان به یگانگی خداوند و رسالت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله شهادت دهد. چنین فردی از لحاظ فقهی کافر نیست و در نتیجه احکام یک فرد مسلمان بر وی صدق می کند. (از جمله اینکه پاک است، می توان وی را در قبرستان مسلمانان دفن کرد و...)

در همین مبنا، مؤمن به کسی اطلاق می شود که نسبت به خداوند متعال، رسول خدا و اهل بیت بزرگوار آن حضرت معرفت ^[1] و به تبع آن ایمان و باور قلبی داشته باشد؛ لذا اگرچه می توان مؤمنین را گروهی از مسلمین دانست امّا باید توجّه داشت که این عبارت بیشتر از آنکه به شباهت این دو گروه اشاره کند، حاکی از تمایز و نا هم سنخ بودن آن هاست. این همان تقسیم بندی اعتقادی ماست که «مسلمان واقعی نام دیگری است برای مؤمنان و شیعیان معصومین علیهم السّلام و هر اسلامی که غیر از این باشد، در آخرت اجر و پاداشی نخواهد داشت.»

از ابو حمزه ثمالى روايت شده است كه: امام زین العابدین عليه السّلام از ما پرسيدند: «كدام سرزمين افضل است؟»  گفتيم: خدا و رسول او و فرزند رسول او داناترند. فرمودند: «افضل سرزمين ها ما بين ركن و مقام است، و اگر كسى چندان عمر كند كه نوح در قوم خود عمر كرد- هزار سال جز پنجاه سال- چنان كه روز را روزه بدارد، و شب را در آن مكان به نماز بايستد، سپس خدا را بدون ولايت ما ديدار كند اين همه، هيچ سودى براى او نخواهد داشت.» ^[2]

با این مقدمه شاید بتوان به مقام و منزلت حضرت امّ المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها پی برد که امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

«... (پس از اینکه حضرت خدیجه در همان ابتدای بعثت به یگانگی خداوند، رسالت پیامبر و... شهادت داد و هم چنین طبق فرمایش پیامبر با امیرالمؤمنین نیز بیعت کرد) پیامبر به ایشان فرمود: ای خدیجه، این علی مولای تو و (تمامی) مؤمنان و امام ایشان پس از من است. حضرت خدیجه نیز عرض کرد: ْ صَدَقْتَ يَا رَسُولَ اللَّه‏ِ؛ همانا من همان گونه که فرمودی با او بیعت نمودم. خداوند و شما را (بر این بیعت) شاهد می گیرم...» ^[3]

-------------------------------------------------

[1] کافی، ج 1، ص 180

[2] من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص، 245-ترجمه غفاری و صدر بلاغی (با ویرایش ادبی)

[3] بحار الانوار، ج 65، ص 393 به نقل از «طرف» سیّد بن طاووس

نوشته شده توسط گروه ویژه نامه در روز چهارشنبه 1392/4/19 ساعت 22:19

من این مطلب را پسندیدم