• نمی خواهم اسم بگذارم

موضوع: مقام ابوتراب

کلمات کليدي: فضائل امیرالمومنین، امام حسن، ناکثین

به نظر شما اگر مسیحیان یا یهودیان و یا حتی فرق دیگر اسلام به غیر از تشیع، کسی داشتند که یکی از فضائل امیرالمومنین علیه‌السلام را داشت، در قبالش چه کار می‌کردند؟! طرف یک بار در کنار پیامبر بوده تا عرش خدا بالا می‌برندش!

به نظرتان برای ما که ادعای شیعه بودن داریم، کمی عادی نشده است؟! شاید با خودمان می‌گوییم، امیرالمومنین علیه‌السلام پدرمان است دیگر؛

بابا ما میریم بازی!

هر وقت هم به مشکلی خوردیم خوب راهش را بلدیم؛

بابا من مشکل دارم!

هر وقت هم گناه کردیم؛

بابا ببخش!

کمی برایمان عادی نشده؟! حق پدری بر گردنمان نیست؟!

حتما الان خیلی متاثر شدیم از رفتارمان! به قول خودمان جوگیر شدیم!

البته جوگیر شدن خوب است، از جو خارج شدن نه.

معمولا سعی می‌کردم کم بنویسم و ذهن خواننده را متوجه فضیلت بکنم، آخر من سرا پا تقصیر که باشم که بخواهم سخنرانی و نصیحت بکنم! منی که هفته‌ای یک‌بار آن هم با تاخیر و به زور یک فضیلت از پدر می‌نویسم؟! منی که برای همه چیز و همه کس وقت دارم به جز پدر؟! منی که از صبح تا شب هزار تا فیسبوک و سایت خبری و نرخ ارز و طلا و مسکن و خودرو و تخفیف آنلاین و آفلاین و تور و پینت‌بال و فوتبال و شصتبال و ... را چک می‌کنم، اما زورم می‌آید یک سری به سایت پدر بزنم؟! من؟!

عجیب، اما واقعی است؛ اینکه یهودی و مسیحی و ... بر باطل خود ثابت قدمند، اما من بچه شیعه بر حق خود متزلزل. نعمت پدر داشتن را مفت به من دادند، مفت مفت!. مگر من چه کردم که شیعه شدم؟!

ایندفعه نه عکس برای مطلبم می‌گذارم، نه رنگی‌اش می‌کنم، نه می‌خواهم اصول نوشتن در وب را رعایت کنم. مگر فضیلت خواندن قطب عالم امکان بهانه می‌خواهد؟! فضیلت مولایمان حتما باید ژیگول باشد تا خوانده شود؟!

ساده می‌نویسم، با یک قلم سیاه؛

امام حسن علیه السلام  در زمانی که کوفیان را به یاری امیرالمومنین علی علیه السلام در جنگ با پیمان‌‏شکنان (ناکثین) تشویق می‌‏کرد، فرمودند:

« شما می‏دانید که علی علیه السلام با پیامبر خدا، به تنهایی نماز خوانْد و روزی که او را تصدیق کرد، ده ساله بود. آن‌‏گاه با پیامبر خدا در همه جنگ‌‏ها حضور داشت. از تلاش او در راه خشنودی خدا و پیروی از پیامبر خدا و آثار نیکویش در اسلام، چیزهایی به شما رسیده است و پیامبر خدا، همواره از او خشنود بود تا آن که علی علیه السلام به دست خود، چشم‏‌هایش (چشم های پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله) را بست و به تنهایی و به کمک فرشتگان، غسلش داد و پسر عمویش (فضل)، برایش آب می‌‏آورد. آن‌‏گاه در قبرش گذاشت، و آن حضرت در پرداخت وام‌‏ها و انجام دادن تعهّدات و دیگر کارهایش به او وصیت کرد و همه این‌ها از منّت‌‏های خدا بر او بود.» ^[1]

خدا نکند روزی برسد که بگوییم کاش سایت پدر را ...

------------------------------

[1] بحار الأنوار:89:32.

نوشته شده توسط گروه فضائل در روز چهارشنبه 1392/11/9 ساعت 23:5

من این مطلب را پسندیدم