• حاضر امّا غایب!

موضوع: نیمه شعبان

کلمات کليدي: امام زمان، حاضر، غایب

همه می دانیم که امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف غائب هستند؛ اما به نظر می رسد جمع قابل توجهی از ما به معنای صحیح غیبت اماممان، توجهی نداریم و همین امر، موجب آسیب ‌هایی در بُعد هم عقیده و هم عمل شده است. متن ذیل ان شاء الله در پی تبین ساده اما صحیح این مطلب است.

غَیبت در زبان عربی به معنای «با چشم، دیده نشدن» است. بنابراین هر موجودی که به چشم دیده نشود و یا دور از چشم باشد، غائب نامیده می شود.^[1]

اما همین غیبت در زبان فارسی، معنای متفاوتی پیدا کرده است. حضور و غیاب در کلاس درس را به خاطر بیاورید. در زبان فارسی هر کس حاضر نباشد، غائب نامیده می‌ شود.

به عبارت دیگر کلمه غیبت در زبان عربی در برابر ظهور است؛ اما در زبان فارسی در برابر حضور است. ملاک غائب بودن یا نبودن در عربی، دیده شدن و نشدن است؛ اما در فارسی، بودن یا نبودن.

مثلاً خانم‌ هایی که برای نماز خواندن به مسجد می‌آیند و در پشت پرده و یا در طبقة دیگری از مسجد حضور می‌یابند، در نظر آقایان، غائب ـ به معنای عربی آن ـ هستند؛ چون دیده نمی شوند. اما به معنای فارسی آن، غائب نیستند، چون در مسجد حضور دارند.

حال باید پرسید غیبت حضرت ولیّ عصر سلام الله علیه به کدام معناست؟ معنای عربی یا فارسی آن؟!

طبیعی است كه کوچک‌ ترین درنگی در این موضوع ما را به جواب صحیح، رهنمون می‌ سازد. بله! امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف غائبند؛ اما به معنای عربی آن،‌ نه فارسی. به تعبیر دیگر، امام علیه السلام ظاهر نیستند؛ نه این که حاضر نباشند. اصلاً مگر می شود امام معصوم علیه السلام، حجت خداوند متعال، هادی، صراط، باب و وجه الله در دوره ای از زمان وجود نداشته باشد؟ اگر حجت خدای متعال حتی یک لحظه نباشد که دیگر چیزی وجود نخواهد داشت.

امام باقر عليه السلام فرمود:

«به خدا سوگند از زمانى كه خداوند آدم را قبض روح نمود زمينى را بدون امامى كه به وسيله ی او به سوى خدا رهبرى شوند، وانگذاشته است؛ و او حجت خداست بر بندگانش و زمين بدون [وجود] امامى كه حجت خدا بر بندگانش باشد باقی نمی ماند.»^[2]

لذا این شأن و جایگاه، قابلیت حذف شدن را ندارد و تعطیلی بردار نیست. حتماً باید در هر زمانی، حجتی باشد و در روزگار کنونی نیز چنین است.^[3]

شاید نکته‌ای که بیان شد را همه بدانند، اما مهم این است که ما نه در ذهن یا بر روی برگه امتحان و یا جلوی دوربین، بلکه در زندگی‌مان غیبت امام را درست معنا کنیم. آیا باور داریم که اماممان حاضر است؟

آیا تا به حال، در زندگی خود، امام را حاضر و ناظر دانسته ‌ایم؟ دقت داشته‌ ایم که می‌ توانیم با نوع زندگیمان، مهربان ‌ترین پدر و نزدیک ترین دوست خود را خشنود و راضی کنیم؟ آیا در زندگی خود، جایگاهی برای ایشان در نظر گرفته ‌ایم؟

غالباً ما مواقعی که گرفتاریم و کاری از دست دیگران برنمی‌ آید، به یاد امام می افتیم. گویی که خیلی هایمان فقط در ذهن، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را حاضر می دانیم؛ اما در زندگی، غیبت را فارسی معنا کرده‌ ایم و هر طور، دلمان خواسته، زندگی کرده‌ ایم و چندان حواسمان به مولایمان نبوده است!

اما جلوی ضرر را هر وقت بگیری، منفعت است؛ پس بیاییم همین الآن که این مطلب را می خوانیم، با یک سلام به آستان پر مهرش از جاده ی انحرافی زندگیمان خارج شویم:

يَا وَصِيَّ الْحَسَنِ وَ الْخَلَفَ الْحُجَّةَ أَيُّهَا الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلَانَا إِنَّا

تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّه‏

-------------------------------------------------------------------------------

[1] المفردات، ص616 و التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ج‏7، ص289 و قاموس قرآن، ج‏5، ص133.

[2] کافی، ج1، ص179-ترجمه اندکی روان گشته است.

[3] عن أبی أحمد محمد بن زیاد الأزدی قال سألت سیدی موسى بن جعفر علیهما السلام عن قول الله عز و جل وَ أَسْبَغَ عَلَیْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً فقال علیه السلام النعمة الظاهرة الإمام الظاهر و الباطنة الإمام الغائب فقلت له و یكون فی الأئمة من یغیب قال نعم یغیب عن أبصار الناس شخصه و لا یغیب عن قلوب المؤمنین ذكره و هو الثانی عشر منا. (كمال‏الدین،ج2، ص368(

* اقتباس از: بخش مهدویت تبیان به نقل از نشریه امان- شماره 31

نوشته شده توسط گروه ویژه نامه در روز جمعه 1392/3/31 ساعت 16:33

من این مطلب را پسندیدم