• خودت را قشنگ را مرتب کن!

موضوع: رمضان

کلمات کليدي: ضیافت الله، میهمانی خدا، پذیرایی آسمانی، آداب میهمانی

نزول قرآن، وقوع شب قدر، نزول ملائكه و روح، تقدیر سرنوشت و ... هركدام مائده های آسمانی و غذاهای معنوی است و سبب شده که ماه مبارك رمضان، به عنوان ماه ضیافت و میهمانی الهی، نامگذاری شود. رسول خدا صلی علی الله علیه و آله در آستانه ماه مبارك رمضان، این گونه می فرماید:

«ای مردم! ماه با بركت و رحمت و آمرزش، به شما روی آورده است، این ماه، نزد خدا بهترین ماه است و روزهایش، بهترین روزها و شب هایش، بهترین شب ها، و ساعاتش بهترین ساعات. در این ماه، شما به میهمانی خدا، دعوت شده اید و در زمزه بهره مندان از كرامت خداوند، قرار گرفته اید. در این ماه نفس های شما، تسبیح خداست، و خواب شما، عبادت است و اعمال شما، پذیرفته، و دعایتان به اجابت می رسد...»^[1]

امام صادق علیه السلام نیز به فرزندانش اینگونه سفارش می فرماید:

«جان های خود را به تلاش و كوشش وادارید؛ زیرا در این ماه، روزی ها قسمت و اجل ها نوشته می شود و در آن، نام میهمانان خدا كه بر او، وارد می شوند، نوشته می گردد و در آن، شبی است كه عبادت در آن، از عبادت هزار ماه بهتر است.» ^[2]

با توجه به بیانات رسول خدا صلی علی الله علیه و آله، ماه مبارك رمضان ماه ضیافت و میهمانی است، در این ضیافت پرشكوه و بی نظیر، صاحب خانه و میزبان، پروردگار جهان و میهمانان، بندگان فقیر و محتاج خدای سبحان، هستند و غذاهای لذت بخش این سفره رنگین و منحصر به فرد مائده های آسمانی چون روزه داری و چشم پوشی از لذائذ دنیوی، تلاوت قرآن، احیا و شب زنده داری، دعا و نیایش، طلب غفران و رحمت الهی و ... است. پس انتظار می رود که مهمانان از این میهمانی پرشكوه، نهایت استفاده را ببرند و توشه ای از تقوای الهی برای خود مهیّا سازند. خداوند متعال می فرمایند:

«ای افرادی كه ایمان آورده اید، روزه بر شما نوشته شد، آن چنان كه بر كسانی كه قبل از شما بودند، نوشته شده بود، باشد كه تقوا پرهیزکاری کنید.» ^[3]

آداب حضور در ضیافت الهی

در زندگی دنیا اگر افراد را به میهمانی دعوت کنند، دعوت شدگان با توجه به مقام و موقعیت صاحب خانه و میزبان و با در نظر داشتن میهمانان دیگر، خود را برای شركت در میهمانی آماده می كنند. اگر صاحب خانه و میزبان شخصیت معتبر اجتماعی داشته باشد، میهمانان با وقار و هیئت و هیبت خاصی وارد مجلس شده و در طول جلسه و جریان میهمانی نیز با توجه به شخصیت میزبان و بزرگان دیگری كه در جلسه حضور دارند، در نشست و برخاست، غذا خوردن و صحبت كردن، دقت به خرج می دهند تا حركات اضافی، صحبت های بی مورد و ... مانع استفاده از محفل نشود.

حال سؤال این است كه در ضیافت و میهمانی مجلل و پر شكوه ماه مبارك رمضان، میهمانان، با چه شرایطی وارد این بزم الهی شوند و چه ویژگی هایی را باید رعایت كنند تا نهایت استفاده را برده، نتیجه مورد انتظار را به دست آورند؟

بهترین جواب را باید در لابلای احادیث اهل بیت جست:

رسول خدا صلی علی الله علیه و آله خطاب به جابر می فرماید:

«ای جابر! در ماه رمضان، هر كسی، روز آن را روزه بدارد و جزئی از شبش را به عبادت بپردازد، و شكم و شرمگاه خویش را، پاك نگه دارد، و زبانش را حفظ كند، همان طوری كه از این ماه، خارج می شود از گناهان خویش خارج می شود.»

جابر عرض كرد: ای رسول خدا! این حدیث، چه زیباست!

رسول خدا فرمود: «و این شروط چه سخت است ای جابر!» ^[4]

از امام صادق علیه السلام نقل شده است:

«هرگاه روزه گرفتی، گوش و چشمت را از حرام، روزه بدار و همه اعضا و اندامت را از زشتی و پرگویی و اذیت كردن خدمتكارت باز دار. باید وقار روزه در تو باشد، تا می توانی، خاموش باش، مگر از ذكر خدا، و روزی كه روزه داری با روزی كه روزه نداری، یكسان نباشد، از ... و خندیدن با صدای بلند، دوری كن؛ زیرا خداوند این كارها را دشمن داند.» ^[5]

آنچه از مجموع احادیث و روایات به دست می آید، این است كه انسان روزه دار برای بهره مند شدن از غفران و رحمت خداوند و استفاده بهتر از ضیافت الهی، علاوه بر خودداری و امساك از خوردن و آشامیدن و دوری از اموری كه روزه را باطل می كند، امور دیگری را نیز باید رعایت نماید، تا بتواند در زمره روزه داران واقعی قرار گیرد؛ چشم، گوش، زبان، دست و پا و سایر اعضای خود را از ارتكاب به گناه حفظ كند و در چارچوب موازین شرعی، از نعمت های بزرگ خدا استفاده كند.

جای تأسف خواهد بود كه انسان در روزهای گرم و نسبتا بلند تابستان، از خوردن، آشامیدن و اموری كه روزه را باطل می نماید، خودداری كند ولی با حجاب و پوشش اسلامی، دروغ، تهمت، غیبت، گوش دادن به موسیقی، آزار و اذیت دیگران، عدم صداقت در معاملات، برخورد ناشایست با ارباب رجوع، بی انضباطی و اخلال در نظم عمومی و... آثار ارزشمند عبادت و روزه داری را به كلی، نابود سازد، و یا به حداقل رساند و مشمول كلام رسول خدا صلی علی الله علیه و آله شود كه می فرماید: «بسا روزه داری كه بهره اش از روزه، گرسنگی و تشنگی است و بسا شب زنده داری كه بهره او از عبادت شبانه ای فقط بی خوابی است.» ^[6]

 محمد آصف عطایی-با تصرف

-----------------------------------------------------------------------

[1] مصباح كفعمی، ص633

[2] بحار، ج93، ص375

[3] بقره، 183-ترجمه فولادوند

[4] كافی، ج4، ص87

[5] بحار، ج93، ص292

[6] امالی طوسی، ص166

ترجمه احادیث روان گشته و مسؤلیت صحت آن با نویسنده اصلی است.

نوشته شده توسط گروه ویژه نامه در روز سه شنبه 1392/4/11 ساعت 25:42

من این مطلب را پسندیدم