• خوشا به حال خباب إبن أرت(حکمت41)

موضوع: نهج البلاغه

کلمات کليدي: یعسوب الدین

(شمارۀ41) و مِن حِکمَةٍ له ( علیه­السّلام )

خوشا به حال خَبّاب إبن أرَت

يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ ابْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِداً

طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ

‏

خداى خباب بن ارت را رحمت كند او از روى ميل اسلام آورد و از روى اطاعت خدا هجرت كرد. و بزندگى ساده قناعت نمود. و از خدا خشنود و در تمام دوران زندگى مجاهد بود

خوشا به حال كسى كه بياد معاد باشد. و براى روز حساب عمل كند و بمقدار كفايت قناعت نمايد. و از خدا راضى باشد.

شرح:

    خبّاب ابن أرت کیست؟

نام و نسب او، خباب بن ارت بن جندلة بن سعد بن خزيمة بن كعب بن سعد بن زيد منات بن تميم است، كنيه او را ابو عبد الله و ابو محمد و ابو يحيى گفته‏اند. مادرش هم از زنانى بود كه ختنه مى‏كردند.

او از مسلمانان بسيار قديمى بود و گفته شده است ششمين مسلمان است. در دوره جاهلى گروهى او را به اسيرى گرفتند و در مكه او را فروختند. او را به آهنگری گماردند و حرفه اش ساختن شمشیر شد.

او از شمار شكنجه شدگان در راه خداوند بود. ابن ابی الحدید می گوید دومی به روزگار خلافت خود از او پرسيد: از مردم مكه چه كشيدى؟ گفت: پشت مرا نگاه كن، به پشت او نگريست و گفت: تا كنون پشت هيچ مردى را چنين نديده‏ام، خباب گفت: آرى، براى من آتشى مى‏افروختند و مرا با پشت بر آن مى‏افكندند و پشت من آن را خاموش مى‏كرد.

در جنگ بدر و ديگر جنگها شركت كرد و در خدمت رسول خدا صلّی الله علیه و آله جهاد کرد. خبّاب از فقراى برگزيده مسلمانان بود و از بیماری هم رنج می برد با این حال شکایت نمی کرد و راضی به رضای خدای سبحان بود.

بعدها خباب ساكن كوفه شد و در همان شهر در سال سى و هفت یا سال سى و نهم هجری پس از شركت در جنگهاى صفين و نهروان در التزام حضرت على عليه السّلام در سن هفتاد و سه سالگی درگذشت. امیرالمؤمنین عليه السّلام بر پيكرش نماز گزاردند و او پشت كوفه به خاك سپرده شد. او اوّل كسى است كه در بيرون كوفه دفن گشته و پيش از آن مردم مردگانشان را در خانه‏ها يا جلوی خانه‏هایشان دفن مى‏نمودند.

پسرش عبد الله بن خباب را خوارج كشتند و حضرت على عليه السّلام خون او را از ايشان مطالبه كردند و همين موضوع را بر ايشان حجت آوردند.^[1]

* * * * *

بنا به این کلام حضرت امیر علیه السلام خباب از یاران خجسته ایشان بوده که رستگار شده است. حضرت جهات رستگاری او را در پنج ویژگیش می دانند:

1.       با میل و رغبت اسلام آوردن

2.       هجرت کردن برای اطاعت از خدا

3.       قناعت

4.       راضی بودن به قضا و قدر الهی

5.       زندگی مجاهدانه (همراه با تلاش و کوشش فراوان)

به نظر می رسد امیرالمؤمنین عليه السّلام در جمله پایانی دلیل بسیاری از توفیقات خبّاب را به یاد معاد و روز حساب بودن دانسته اند و بار دیگر بر قناعت و راضی بودن به رضای خداوند متعال تاکید فرموده اند.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت ها:

 [1] برگرفته از دو منبع: جلوه‏تاريخ‏درشرح‏نهج‏البلاغه‏ابن‏ابى‏الحديد، ج 7 ، صفحه‏ى 264   و   ترجمه‏وشرح‏نهج‏البلاغه(فيض‏الاسلام)، ج 6 ، صفحه‏ى 1109

نوشته شده توسط حمید سودیان در روز سه شنبه 1390/3/24 ساعت 10:8

من این مطلب را پسندیدم