• [صفین] نظر امام درباره سیاست

موضوع: جنگ های دوران حکومت

کلمات کليدي: امام حسين، سیاست، سیاست مداری

افشای ماهیت عوامل نفوذی

 در همان جمعی که حنظله و عبدالله حضور داشتند، فردي برخاست و گفت: حنظله با معاويه مکاتبه دارد. اجازه بده او را تا روز جنگ بازداشت کنيم. دو نفر ديگر از هم قبیله ای های عبدالله، گفتند: گزارش رسيده است که عبدالله با معاويه سر و سري دارد و نامه‏هايي ميان او و معاويه رد و بدل مي‏شود. شما او را بازداشت کنيد يا اجازه بدهيد که ما آن ها را تا جنگ بازداشت کنيم.

به این ترتیب ماهیت جاسوسان افشا شد.آن چهار نفر که عرصه را تنگ می دیدند رو به امام کردند و گفتند:

 آيا اين پاداش کسي است که به کمک شما بشتابد و نظر خود را درباره‏ي شما و دشمنانتان بگويد؟ امام در پاسخ آنان گفت:

" خدا ميان من و شما حاکم  است و شما را به او واگذار مي‏کنم و از او کمک مي‏گيرم. هر کسي مي‏خواهد مي‏تواند برود. اين سخن را گفت و جمعيت متفرق شدند. چند روزي نگذشت که پس از يک مشاجره ميان حنظله و بزرگان قبيله‏ي تميم، هر دو عامل نفوذي با گروهي عراق را به قصد شام ترک کردند و به معاويه پيوستند. امام، به سبب خيانتي که حنظله مرتکب شده بود، دستور داد خانه‏ي او را ويران کنند تا براي ديگران درس ادب و عبرت باشد. ^[1] ."

جمله ی امام درباره ی سیاستمداری

بروز مسائلی از قبیل نفوذ جاسوس های معاویه در سپاه امیرالمومنین علیه السلام باعث شد تا عده ای که سیاست مداری و هوشیاری را در حیله گری و نیرنگ_آنطور که معاویه انجام می داد_ ببیند. وقتی این سخنان به گوش امام رسید ، ایشان در پاسخی قاطع فرمود:

«و الله ما معاوية بادهي مني و لکنه يغدر و يفجر و لولا کراهية الغدر لکنت من ادهي الناس و لکن کل غدرة فجرة و کل فجرة کفرة و لکل غادر لواء يعرف به يوم القيامة» ^{[2] .}

"به خدا سوگند، معاويه از من سياستمدارتر نيست، چه او نيرنگ مي‏زند و گناه مي‏کند. و اگر به جهت کراهت حيله‏گري نبود، من سياستمدارترين مردم بودم. ولي هر نيرنگي نوعي گناه است و هر گناهي يک نوع کفر، و در روز رستاخير هم حيله‏گر پرچم خاصي دارد که با آن شناخته مي‏شود."

مقدمات جنگ

زمان جنگ نزدیک بود و امام بعد از مشورت با نزدیکان و یاران نهایتا بر آن شد که شخصاً تصميم بگيرد. لذا پيش از هر کار دستور داد که ذخاير و اموال اضافه‏اي را که در نزد استانداران وقت است گرد آورند تا هزينه‏ي تجهيز و حرکت دادن سپاهيان به سوي شام فراهم شود.

آمادگی برای روز جنگ

در راستای آمادگی سپاه برای نبرد،امام و همچنین فرزندان ایشان یعنی امام مجتبی و امام حسین علیهم السّلام تا لحظه‏ي حرکت از اردوگاه در ميان مردم به ايراد خطابه و سخنراني پرداخته و روحيه‏ها را تقويت مي‏کردند.

------------------------

[1] شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابي‏الحديد، ج 3، ص 176؛ وقعه‏ي صفين، ص 97.

[2] نهج‏البلاغه عبده، خطبه‏ي 195.

نوشته شده توسط گروه زندگینامه در روز شنبه 1390/11/8 ساعت 22:12

من این مطلب را پسندیدم